.استقرار این مجسمه در فضایی این‌چنینی–یک باغ–محیط را با مجسمه در گیر و مرتبط می‌کند. فرزین هدایت‌زاده دنبال خلق اثری منحصر‌به‌فرد نیست، از عناصر تأثیر‌گذار پرهیز می‌کند، به جایش از ترکیب‌هایی نامنظم و پراکنده استفاده می‌کند؛ ما‌حصل چیز‌هایی ساده. شکل‌هایی که می‌سازد به واژگان سیالی شباهت دارند که در خلأ حرکتی دوار دارند و این سیالیت برایش ارجحیت دارد به انتزاعی ساختن یک حجم. و دیگر این‌که در مواجهه با کارهایش شاید این تم عرفانی را که به چشم می‌زند نپسندم–همیشه تفاوت قائلم میان به چشم آمدن و به چشم زدن، دومی کمی زمخت‌تر است–اما سادگی کارهایش مرا جلو اثر با چشم‌های باز نگه می‌دارد
