شمار اندکی از هنرمندان زن، لذت جنسی را به تصویر درآورده‌اند، اما تلاش‌هایی در جهت خلق زبانی برای بیان تمایل زنان به جنس مخالف و به تصویر کشیدن بدن مرد به عنوان ابژه‌ی این میل صورت گرفته است. این آثار، برخلاف اغلبِ تصاویر شیءواره‌ای که در تاریخ نقاشی از زنان به عنوان مدل به یاد داریم، به‌ندرت ایستا و سطحی هستند و هنرمندان زن، غالباً مردان را در حال حرکت یا انجام فعالیت بازنموده‌اند و یا چیزی در اثر هست که خبر از وجود کنش و یا پیش‌بینی کنشی می‌دهد. از نخستین و بهترین نمونه‌های آن می‌توان به نقاشی‌های الین دکونینگ، نقاش اکسپرسیونیست انتزاعی و همسر ویلم دکونینگ از ورزشکاران مرد اشاره کرد. حالا، رزیتا شرف‌جهان، روایت معاصرتری از این شیفتگی را در گالری ماه مهر بیان کرده است. او در این اثر، بهروز وثوقی، ستاره‌ی سینمای دوران جوانی‌اش را به تصویر کشیده و با افزودن چند خنجر ملموس و واقعی بر کنشی که تداعی‌گر هیجان‌های دختری جوان به یک ستاره‌ی سینما و یک سکس آیکن است، تأکید کرده است. محو کردن انبوهی از عکس‌های خواننده‌ها و بازیگران زن نیز در پس زمینه‌ی کار به عنوان ابزاری برای جذب بیننده به سوی سوژه‌ی اصلی کار قابل توجه است.
