مرجان تاج‌الدینی: آثار بهمن محصص (فرقی نمی‌کند از نقاشی‌هایش حرف می‌زنیم یا مجسمه‌ها و یا کلاژها) بی‌زمان و ابدی‌اند. گذشته و آینده ندارند. برای آن لحظه‌ای‌اند که دیده می‌شوند و برای همیشه‌اند. محصص با موضوع‌ها و انسان‌های زمانه‌ی خودش کار نمی‌کند، با اسطوره کار می‌کند. زمان و جغرافیایش هم اساطیری است و همچون شخصیت‌های اساطیری مدیترانه‌ای مورد انتخاب‌اش با واقعیتی ابدی در نبرد است. حتا در آثاری که انسان‌هایش به ظاهر انسان‌های امروزی‌اند هم می‌توان این مسئله را جست‌وجو کرد. این تصویر، کلاژی است با عنوان «کی به فکر یان پالاخ است»: روایت یک دانشجوی اهل چک که در سال ۱۹۶۹ در جریان اشغال کشورش توسط شوروی خودسوزی کرد و به شکل فجیع و دردناکی درگذشت. انسان‌های ظاهراً امروزیِ این تصویر هم انسان‌های آن زمان و مکان نیستند. اسطوره‌های معاصرند قابل تعمیم به تمام زمان‌ها، مکان‌ها و انسان‌ها. به تمام تاریخ.
