معصومه بختیاری نقاشی است که دغدغه‌هایش را به عنوان یک نقاش تحت تأثیر جنسیت‌اش و آ‌ن‌چه فکر می‌کند در گذر زمان بر هم جنسان‌اش گذشته و می‌گذرد تصویر می‌کند. او زن را به‌سان شخصیتی اسطوره‌ای که نمادی از زمان و اندیشه است می‌بیند. در دو نقاشی از نمایشگاه اخیرش در گالری طراحان اما او تصویری از مرد هم‌عصرش را در دو بوم کوچک نقاشی کرده است. او شخصیت مثالی مرد را در این تصاویر با تعریف خود نقاشی کرده است.گویی خود این‌جا نماینده‌ای است تا تجسم دروغین مردانگی را در تقابل با زن بشکند و چیستی‌اش را آن‌گونه که هست مضحک بازنمایی کند. در پلان عقب این دو نقاشی، مردانی با ژست پهلوانی به هم تکیه داده‌اند. این تصویر با لایه‌ای شیری‌رنگ پوشیده شده. گویی گرد زمان بر آن پاشیده‌اند و در عوض دو گوریل با وضوح در پلان جلو معلق‌اند. با این‌که تنها همین دو اثرند که در نمایشگاه مرد را سوژه قرار داده‌اند اما برایم تاثیرگذار‌ترند چرا که روایت‌گر ستیزه‌ای برابری‌خواهانه‌اند در برابر سال‌ها تحقیر.
