زرتشت رحیمی: کندوکاو در فرهنگ اساطیری شرق و تبدیل آن به زبان تصویر موضوعی است که علی رضا جدی طی سالیان گذشته بر آن متمرکز بوده است؛ مسیری که آرام و همراه با تغییراتی محسوس طی می‌شود؛ تخیل به‌تدریج شکلی عینی‌تر پیدا می‌کند و بر پایه‌ی روایتی روشن‌تر بیان می‌شود. نقاش، تصویرگری‌اش را از داستان‌ها و اساطیر بارها از پرده‌اش می‌زداید و بر آن نقش دیگری ترسیم می‌کند؛ تصویرهایش را بر تصویرهای دیگری سوار می‌کند و داستان‌هایش را درهم پاک می‌کند و در نهایت آن‌چه را باقی مانده با ابهامی قرمز یا سبز‌رنگ می‌پوشاند تا شاید روایت‌اش را در شبی اسرار‌آمیز بیان کرده باشد، آن‌چه را از سنت نقاشی ایرانی، هندی، و چینی به شکل نقش‌مایه‌ها، فیگورها و اساطیر وام گرفته است در تابلوهایی بزرگ برعکس سنت ظریف و کوچک‌نگار ملت‌های یاد شده ترسیم می‌کند و رنگ و تزیینات رایج را از آن می‌زداید و نقاشی‌هایی گاه هولناک و رازآلود خلق می‌کند. می‌توان نقاشی‌هایش را پیرو سنت نقاشی روایت‌گر معاصر ایران دانست که در رشد و نموی طاقت‌فرسا اکنون در آثارش به بار نشسته‌اند.
