باوند بهپور: محصص در نوشتهای که دربارهی «بدن لخت در نقاشی» در مجلهی «علم و زندگی» (اسفند ۱۳۳۱) نوشته، ژریکو را در فهرست خود از نقاشان تأثیرگذار در نقاشی بدن لحاظ میکند و مینویسد: «با نشان دادن حرکت «میانبر» در بدن لخت مردی که ساخته است قدرت طرح را (که مطیع یک ترکیببندی قوی و محکم است) نشان میدهد.» (نمیدانیم منظور محصص کدام اثر ژریکوست؛ شاید این یا این یکی مدنظرش بوده.) با این حال، به گمانام تأثیرپذیری محصص از ژریکو از حد این نقلقول کوچک فراتر میرود (هم در تکنیک و هم در علاقهی ژریکو به جسمانیت و گوشت بدن (مرده و زنده) و همچنین کاویدن جنبهی روانشناختی فیگورهایش و تلاش برای انعکاس تمامیت تجربهشان در جسمشان). در تابلویی همچون «بعد از نیمهشب آرام» (تابلوی روبهرو)، این تأثیر را هم در سطح ترکیببندی و هم دیتیل میتوان با «کلک مدوزا» مقایسه کرد. ترکیب دو مثلث درهم ژریکو در این اثر نیز به چشم میخورد: هرچند محتوای این اثر محصص پاپ باشد ساختار آن کلاسیک است. هرچند نگران معاصریت خود بوده باشد محصص آگاهانه سرچشمه الهام خود را در گذشتهی اروپا میجست نه در اکنون آن. مقایسهی دیتیلی از این دو اثر را اینجا ببینید.
