زرتشت رحیمی: آیا می توان تابلوی کشتار در ویتنام محصص را ما‌به‌ازایی برای گرنیکای پیکاسو در نظر گرفت؟ در مورد گرنیکا و چه‌گونگی به وجود آمدن‌اش بسیار نوشته‌اند. می‌دانیم که پیکاسو فیگورهای اروتیک زنان آثار دیگرش را در تابلوی گرنیکا استفاده کرده، اما معنی تصویری آن‌ها را به کلی تغییر داده است، درد توأمان با لدت در چهره‌ی زنان به دردی انسانی و عمیق تغیر شکل یافته و این از کارکرد‌های چیدمان در آن نقاشی است. محصص اما این‌جا در این تابلوی ضدجنگ‌اش بدن‌های برهنه‌ی مردانی را به تصویر کشیده که به‌راحتی می‌توان وجه مردانگی را در آن‌ها بارز یافت. بدن‌هایی که شبیه به ابزارآلات جنگی تصویر شده‌اند، و کارکرد جنسی‌شان در تصویر دیده می‌شود. آن‌ها بر جسدهای در‌هم‌پیچیده و خرد‌شده‌ی کشته‌شدگان در حرکت‌اند ولی در ساخت تصویری گویی خود نیز با آن‌ها یکی شده‌اند. پلان‌بندی اثر محصص بر خلاف اثر پیکاسو تخت از آب درآمده و بیش از آن که عمق یک فاجعه را بازنمایی کند، تصویری هراس‌انگیز و آرماگدونی دارد. دیتیل اثر را در این‌جا ببینید.
