زهرا جعفرپور: مقدمه‌ی بهمن محصص بر ترجمه‌ی فارسی کتاب «صندلی‌ها»ی اوژن یونسکو: «این نمایشنامه اولین اثر اوژن یونسکو است که به فارسی ترجمه شد و دور از هر شرق‌زدگی و یا غرب‌زدگی‌ای که باب روز است در تهران به روی صحنه آمد و همه‌ی گردانندگان‌اش پیشاهنگانی بودند که بی چشمداشتی مادی یا معنوی—فقط برای ایجاد ارتباط که امروز بیش از هر زمانی به آن نیاز است—در انجام‌اش کوشیدند. چرا که برای دریافت پاداشی مادی می‌بایست تا سطح حماقت و بی‌دانشی همگانی نزول کنند و انتظار پاداشی معنوی در خراب‌آبادی که خست روحی و تنگ‌نظری مرده‌ریگی است آبا و اجدادی، کاری ابلهانه است.
به هر حال، عملی صادقانه و درعین حال شجاعانه بود و انجام گرفت و اکنون باز با همان صداقت این نمایشنامه نه به عنوان نواله‌ی افتخار بلکه به عنوان نمونه و مدرک از کاری که شد با سرمایه‌ی ایرج گنجه‌ای و همت احمدرضا احمدی چاپ و توسط انتشارات طرفه منتشر شد و تنها تذکر این است که در قسمتی از نمایشنامه چه در اجرا و چه در چاپ به ناچار تغییر داده شد تا حداکثر از حداقل آزادی بیان به دست آید.
این کتاب را به نام گلرخ بزرگمهر می‌کنم تا پاداشی کوچک در مقابل کوشش بزرگ او در اجرای نمایش باشد.
اول آذر ۱۳۴۵
بهمن محصص»
این مقدمه‌ی محصص این‌جا صحبت‌اش بود.