کارهای پیمان شفیعی‌زاده بیشتر از دیگر کارهای نمایشگاه به چشم من آمد. با این پرتره، این صورت ماسک‌گونه‌ی خسته و کش‌آمده خوب می‌شد ارتباط برقرار کرد. این آدم را دوست دارم. تضادی که بین توانایی و صلابت فیزیکی این آدم با ظاهر بهت‌زده و ناتوان‌اش وجود دارد به نظرم کار را دیدنی کرده است. کار سختی است که پرتره ای به غایت غمگین و تلخ بکشی ولی همچنان ارزش بصری‌اش آن‌قدر باشد که دوست داشته باشی به دیوار اتاق‌ات آویزان‌اش کنی.
