در این سری عکس‌های مهران مهاجر اتفاقی بیرون از کادر در حال رخ دادن است، آن‌چه که دیده می‌شود میان دو دستگاه قرار می‌گیرد: دستگاه عکاسی و دستگاه نمایش عکس (لپ‌تاب)؛ اما ابژه‌‌ی اصلی چیزی است که در پشت لنزش قرار گرفته است. او از عکسی به نمایش درآمده عکس می‌گیرد و آن را دوباره ابژه می‌کند، اما کادرش را خارج از تصویر قرار می‌دهد، بیرون از آن دستگاه مشاهده؛ دیدن این عکس‌ها ما را همواره به آن‌سوی عکس فرا می‌خواند. مهاجر لحظه‌ی خلق اثر و لحظه‌ی دریافت آن را توأم می‌کند و محصول آن بازی‌ی است که در هربار مشاهده‌ی عکس میان این دو لحظه رخ می‌دهد: لحظه‌ای که عکاس به مثابه مخاطب ظاهر می‌گردد و لحظه‌ای که خود را در میان این عکس‌های چند‌لایه پنهان می‌کند.
