سپهر خلیلی: ژان آوریل می‌رقصد، رقص او پاهایش را در وضعیتی قرار داده که گویی پاهای او نیز همچون پاهای لوترک دچار نقص هستند. اگر به نقاشی بهتر نگاه کنیم می‌بینیم از جایی که پای ژان آوریل خم شده ترکیب بندی دچار نقص یا به تعبیری یک بیماری شده است: ضربه‌های لوترک مسیر حرکت بلند خود را عوض کرده‌اند؛ در جهان رنگ‌های وی، این یک لحظه‌ی بیماری است، گویی نقص عضو او، در خود این نقاشی به کار افتاده و کلیت نقاشی را دچار نقصان کرده است. این نقص، همان سندروم لوترک است: جایی که رنگ‌ها و قلم‌مو از حرکت، رشد و گسترش خود باز می‌ایستند و قسمتی از نقاشی اسیر یک گنگی و خامی می‌شود که در آن قهقهه‌ای شرورانه طنین افکنده است.
