مرجان تاج‌الدینی: بهمن محصص در نقاشی‌هایش بیش از هرچیز درگیر بازنمایی بدن است؛ بدن مردانه، با تأکید بر آلت جنسی نرینه. در آثار محصصِ همجنس‌خواه، ابژه‌ی جنسی برخلاف جریان تاریخی هنر، مرد است و مردانگی. اما در زیبایی‌شناسی او، مرد با ویژگی‌های اصطلاحاً مردانه تعریف نمی‌شود. کمرهای باریک، شانه‌های پهن، بدن‌های تراشیده، ظریف و بی‌نقص؛ اما با پوسته‌ای از عریانی و بدویت. همچون قالبی آماده برای این‌که پوسته‌ی انسانی زیبایی بر آن کشیده شود. زن‌هایش هم اگرچه کم‌تعدادتر، اما به همین شیوه‌اند. تنها نشانه‌ای که زن و مرد را در آثار او از هم تمیز می‌دهد، اندام‌های جنسی است. در آثار او، زن آن‌گونه که طبیعتاً هست تصویر شده: با ظرافتی معمول در مقابل بدن مردانه و تفاوت نسبی در مقیاس. نسبت سر (به عنوان جایگاه خرد و اندیشه) و بدن، و به‌طور کلی ویژگی‌های نمایش بصری هر دو یکسان است. بدویت این تنها حد اعلای نمایش برابری جنسی است. این تنها بی‌هیچ پیش‌داوری، تصویری فیزیولوژیک از مرد و زن است. تصویر انسان است.
