ثمیلا امیرابراهیمی: با پاهای از‌هم‌گشاده بر آرنج‌هایش لمیده و سر را عقب کشیده، نوک پای راست‌اش زمین را لمس می‌کند و کف پای چپ با زانوی خمیده، محکم بر صفحه فلزی قرار گرفته. بیش از این‌که در آستانه‌ی برخاستن، یا در حال آفتاب گرفتن باشد انگار در انتظار جفت است. انتظاری نه ازسرِ تسلیم، بلکه همراه با دعوت. حالت بدن‌اش، شاید کمی اغواگرانه به نظر برسد اما نمایشی یا اروتیک نیست.؛ آمادگی طبیعی و جانوری اندام مادینه است برای لقاح.
این یکی از زیبا‌ترین و انسانی‌ترین پیکره‌های زنانه‌ی بهمن محصص است و برخلاف بسیاری از فیگورهای مثله‌شده‌ی او، دارای سر و کفِ دست و پا‌ست. در اتود کوچک (۱۷ سانتی‌متری) این اثر که در کتاب محصص چاپ شده اندام زن ساده‌تر و بدون جزییات آناتومیک است. اما نسخه‌ی اصلی این اثر که حدود ۱۸۰ سانتی‌متر است ظرافت و قدرت اندام مادینه را به خوبی نشان می‌دهد. این اثر نیز جزیی از جهان جانوری-انسانی-خدایی محصص است. مخلوقات ترکیبی و غریب او از طبیعت، زندگی روزمره‌ی شهری و جهان اسطوره‌ها بیرون آمده‌اند و در لامکانی به وسعت شرق تا غرب و در ابدیتی به درازای گذشته تا آینده شناورند.
