پرتره‌های دلنواز‌نژاد روی تی‌شرت‌ها از یک جابجایی حکایت می‌کنند، پرتره‌ی آرتو روی تی‌شرت، همچون کودکی که کفش‌های مادرش را به پا کرده است، نا‌بجایی‌اش را به رخ می‌کشد، گویا فرایند عامه‌پسند کردن (popularization) همواره نیازمند یک افزونه است، افزونه‌ای که وجود شیء را توجیه می‌کند، همان توجیهی که چه‌گوارا دارد و آرتو ندارد.
