این هم بخش اول جوابیه:
ممکن است در یک فضای هنری خیلی حرف‌ها و خیلی کارها اصلاً منطقی نداشته باشد و ما دقیقاً همین بی‌نظمی ظاهری و بی‌منطقی فکری را مد نظر داشتیم. مگر همه‌ی آثار هنری باید مورد تأیید باشند؟
تجمل بیهوده را می‌توان در اوج تجمل شکست. کار ما کاری بود در اوج فانتزی بودن و نهایت تجمل و … می‌خواستیم فقط و فقط جلب توجه محض باشد. (رنگ های تند و فانتزی)
در نمایشگاهی که همه آمده بودند تا تأیید کنند ما در عین این‌که برای گالری‌دارها و هنرمندان احترام قائلیم خواستیم فضایی را بشکنیم که همه برای تأیید نمایش‌وارانه‌ی آن آمده بودند و بازیگرانش نمایشی غیرتأییدی را دیدند که باید تحملش می‌کردند و کسی هم نفهمید که این کار در ادامه‌ی کار قبلی بود یا جدا از آن …