باوند بهپور: این کار افسریان افسون‌کننده بود اما با بقیه‌ی نمایشگاه فرق داشت. نبود بیننده در آینه کار را (بیشتر از سایر آثار) مفهومی می‌کرد، مفهومی که بیننده نمی‌توانست پیدایش کند. نصب شدن این تابلو روبروی تصویری از آینه‌ای دیگر ابهام را باز هم بیشتر می‌کرد. («آینه‌ای در برابر آینه‌ات می‌گذارم» و از این حرف‌ها.) ضمناْ این تابلو با بقیه‌ی آثار از یک نظر دیگر هم فرق داشت: این آینه‌ای نیست که هرکسی در خانه داشته باشد. خاص است.
