این اثر سهند حسامیان (من شیر، من قهرمان) زیبای دشوار است. تقریباً وسط بقیه‌ی آثار نمایشگاه، شفاف و براق بالاتر از سر ما در کنج نصب شده است. تقارن پوسته‌ی آینه‌ای و زاویه‌دار حجم تو خالی که کنج دیوار هم تشدیدش کرده، ما را دقیقاً روبروی کله‌ی شیر به تماشا می‌ایستاند. حتی اگر کلمه‌ی آینه شنیده شود، زود تصویر خودمان را به یاد می‌آوریم که شاید گوشه‌ای از آن با برقی از نور روشن شده باشد. اما روبروی شیر که می‌ایستم خودم را نمی‌بینم، نمی‌شود که ببینم. این طور توهم عنوان اثر برایم توهم می‌ماند. شیر آینه‌ای هرچه را بقیه‌ی آثار نمایشگاه می‌گفتند بلعیده و وضعیتی وارونه اطراف خودش ساخته بود. این دشواری شیر طلایی است، کنار هم قرار گرفتن زیبایی «تمیز» این چنینی و حجم تصاویری مثل پرچم سابق ایران که شیر مرا به یادشان می‌اندازد و این که هنوز گوشه‌ای هم از صورتم را در تمام رخ شیر نمی‌بینم دشوار است، دشوار است که من قهرمان باشم.
