متن و تصویر: آن‌چه در ادامه می‌خوانید مصاحبه‌‌ی مفصلی است با بهمن محصص که برای اولین‌بار منتشر می‌شود. اهمیت این مصاحبه از یک سو در تاریخ و مکان انجام آن است (پس از انقلاب به سال ۱۳۷۳ و در حین سفر محصص به ایران) و از سوی دیگر در موضوع مصاحبه که شامل مباحثی است که محصص در جایی دیگر بدان نپرداخته. اما ضمناً با توجه به ترکیب هنرمندانی که در مصاحبه حضور دارند فضای گفت‌وگو نیز گویای نکات بسیاری درباره‌ی فرهنگ و نخبگان ایرانی آن روزگار است؛ گفت‌وگوی هنرمندی مهاجر با آن‌هایی که در ایران مانده‌اند. با توجه به محتوای بحث، عدم انتشار این مصاحبه به مدت بیست سال چندان هم عجیب نیست. به‌خصوص که خود مصاحبه نیز یکدست و روان نیست: نه کیفیت صدا همه‌جا قابل فهم است و نه سؤال‌ها لزوماً منطق مشخصی را دنبال می‌کنند. محصص نیز همه‌جا نمی‌تواند مقصود خود را به‌روشنی به فارسی بیان کند و واژه‌های فراوانی را از فرانسه یا ایتالیایی به کار می‌برد و منطق کلام‌اش لزوماً بر دستور زبان فارسی منطبق نمی‌شود که گاه فهم کلام را دشوار می‌کند. نتیجه، مصاحبه‌ای شده است که در هیچ‌یک از مطبوعات رسمی ایران به صورت کامل و بدون ویرایش سنگین قابل نشر نبوده است. کل مصاحبه به مدت یک ساعت و پنجاه دقیقه در سه قسمت به صورت صوتی ضبط شده اما یک دوربین ویدئویی هم چهل دقیقه‌ی اول آن را ضبط کرده است. مرجان تاج‌الدینی این مصاحبه را با رعایت امانت کامل پیاده کرده و سپس آن را بدون حذف هیچ عبارتی با وسواس و بارها بازنگری کردیم تا گره کلمات نامفهوم را بگشاییم و کلمات غیرفارسی را به دقت بیابیم و با ترجمه درون متن بگذاریم یا ترتیب کلمات را در حدی که متن را قابل فهم کند مرتب کنیم. کلمات تخصصی را با ذکر واژه‌ی اصلی در لاتین آورده‌ایم و صرفاً برخی کلمات عادی فرانسه و ایتالیایی را با معادل فارسی‌شان جایگزین کرده‌ایم.
مصاحبه را به صورت آنلاین این‌جا بخوانید یا به صورت پی‌دی‌اف از این‌جا بگیرید.